şəfqət

is. <ər.> Rəhm, mərhəmət, acıma, yazığı gəlmə, ürəyi yanma, riqqət. <Hatəmxan ağa:> Sənə lazım olan ərəb, fars, türki, rus dilləridir ki, Allaha şükür, dövləti-əmniyyəmizin şəfqətindən açılan mədrəsələrdə hamısını oxuyub öyrənibsən. M. F. A.. <Zeynəbin> kişilərə qarşı olan nifrəti azalır, qəlbində mərhəmət və şəfqət hissi oyanırdı. Qant.. // Ananın övladına olan məhəbbəti kimi ürəkdən gələn dərin məhəbbət. Ana şəfqəti. – Ana! Sənin tükənməz əməyin, oxşayıcı şəfqətin, bəsləyici məhəbbətin, qəlb ülviyyətin kimə məlum deyil. M. C..

◊ Şəfqət bacısı – xəstəxanalarda: orta tibb təhsili olan tibb işçisi (qadın-qız). Şəfqət bacısı özünü saxlaya bilməyib ağlamağa başladı. Ə. Vəl.. Dəstədə on nəfər əla nişançı, iki də şəfqət bacısı vardı. M. Hüs..